Στις 28 Μάρτη, επτά μέρες μετά την απόφαση της ΑΔΕΔΥ να συμμετάσχει στην πανεργατική απεργία στις 9 Απρίλη, το Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Νέας Ιωνίας έβγαλε ανακοίνωση. Πρόεδρος του Σωματείου είναι ο Νίκος Αδαμόπουλος, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΠΟΕ - ΟΤΑ, επικεφαλής των Αγωνιστικών Κινήσεων Συσπειρώσεων (ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.ά.), μέλος της Πολιτικής Επιτροπής του ΝΑΡ. Η ανακοίνωση αναφέρεται στις επιπτώσεις που θα έχει για τους εργαζόμενους η συμφωνία κυβέρνησης - τρόικας και καλεί σε πάλη για να μην εφαρμοστεί. Στο διά ταύτα, όμως, σε ό,τι αφορά την απεργία, γράφει: «Η απεργία που εξήγγειλε η ΓΣΕΕ για τις 9 Απρίλη, αν έχει ένα νόημα, έπρεπε να είχε γίνει τώρα!» (τις μέρες που συζητιόνταν το πολυνομοσχέδιο στη Βουλή και γινόταν η συνεδρίαση του ΕΚΟΦΙΝ στην Αθήνα). Η συνδικαλιστική πλειοψηφία δεν ενημερώνει καν τους εργαζόμενους στο Δήμο ότι στις 9 Απρίλη υπάρχει απεργία και για τους ίδιους, μιας και το σωματείο τους υπάγεται στην ΑΔΕΔΥ. Επιπλέον, η αναφορά στην απεργία, με τον τρόπο που γίνεται, ισοδυναμεί με παρότρυνση στους εργαζόμενους να μην απεργήσουν. Δηλαδή, υπονομεύουν συνειδητά την απεργία, ενώ στην ΑΔΕΔΥ, οι ίδιες δυνάμεις εμφανίζονται να ζητάνε απεργίες διαρκείας!

Αλλο παράδειγμα: Χτες, επτά μέρες πριν την πανελλαδική πανεργατική απεργία, ο Ηλίας Καπόγιαννης, συνδικαλιστής του ΣΥΡΙΖΑ, στην τοποθέτησή του στο ΔΣ του Συλλόγου Υπαλλήλων Περιφέρειας Αττικής, είπε: «Η απεργία είναι πρόχειρη. Δεν θα έχει επιτυχία. Γίνεται για την τιμή των όπλων»! Καλλιεργεί, δηλαδή, κλίμα ηττοπάθειας και αντί οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ να δρουν για να ξεπεραστούν δυσκολίες και να συμμετάσχει ο κόσμος μαζικά στην απεργία, την υπονομεύουν ανοιχτά και λένε στους εργαζόμενους να μην απεργήσουν. Τα δυο αυτά παραδείγματα είναι ενδεικτικά για το τι γίνεται αυτές τις μέρες στους τόπους δουλειάς από τις δυνάμεις του παλιού και νέου εργοδοτικού συνδικαλισμού, μαζί και τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δε θέλουν να πετύχει η απεργία, επειδή δεν έχουν γραμμή σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τη στρατηγική του. Να βγάλουν οι εργαζόμενοι συμπεράσματα. Να παραμερίσουν τους υπονομευτές των αγώνων τους, να πάρουν στα δικά τους χέρια την οργάνωση της απεργιακής κινητοποίησης στους κλάδους και στους τόπους δουλειάς.