Ο «πατριωτισμός» της ΓΣΕΒΕΕ και τα πραγματκά συμφέροντα των μικρών ΕΒΕ

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Τρίτη, 07 Απριλίου 2015 05:31

Εμφανίσεις: 2987

Στην πρόσφατη έκτακτη συνεδρίαση του προεδρείου της διοίκησης της ΓΣΕΒΕΕ (Δευτέρα 30 Μάρτη), επικυρώθηκε ουσιαστικά η θέση που εξέφρασε ο εκπρόσωπός της στη διοίκηση του ΟΑΕΔ, υπέρ της μεταφοράς των ταμειακών διαθέσιμων του οργανισμού στην Τράπεζα της Ελλάδας, όπως ζητούσε η κυβέρνηση. Η απαράδεκτη αυτή απόφαση πάρθηκε με τη σύμφωνη γνώμη όλων των παρατάξεων, πλην φυσικά του εκπροσώπου της ΠΑΣΕΒΕ.

Αν, όμως, κάνει κάτι πραγματικά εντύπωση από τη συγκεκριμένη συνεδρίαση, δεν είναι τόσο η από κοινού συστράτευση όλων των παρατάξεων στο προκλητικό αίτημα της κυβέρνησης, που στόχο έχει να κατατεθεί ο οβολός των εργαζομένων και των ανέργων για την αποπληρωμή του κρατικού χρέους προς τους δανειστές. Δεν είναι άλλωστε και η πρώτη φορά που οι εν λόγω δυνάμεις κινούνται σε τέτοιες κατευθύνσεις. Είναι κυρίως η ενιαία επιχειρηματολογία που χρησιμοποίησαν όλοι οι ομιλούντες, ανεξαρτήτως παράταξης. Τι είπαν λοιπόν οι εν λόγω κύριοι με μία φωνή;

Οτι «είναι καθήκον μας σαν πατριώτες να στηρίξουμε το αίτημα της κυβέρνησης». Οτι «πρέπει να σκεφτόμαστε σαν Ελληνες πρώτα και μετά σαν επιχειρηματίες». Οτι «είναι πατριωτικό μας καθήκον, απαιτείται συναίνεση από όλους και την δίνουμε όλοι». Τραβώντας το ακόμη παραπέρα, ότι «όποιος δεν συμπαρατάσσεται σε αυτή την κατεύθυνση υποσκάπτει, ροκανίζει την ελληνική οικονομία».

Το επικίνδυνο και δηλητηριώδες παραλήρημα των εν λόγω κυρίων, φυσικά, είναι επιστέγασμα, προέκταση της συνολικότερης στάσης τους απέναντι στα προβλήματα των αυτοαπασχολούμενων όλα τα προηγούμενα χρόνια, προβλήματα που συσσωρεύονται μέρα με τη μέρα, ακόμη και σήμερα. Ποιον εξυπηρετούν τελικά οι «πατριωτικές» κορόνες τους και ποιοι ωφελούνται από αυτές;

Σίγουρα, πάντως, για τη συγκεκριμένη διοίκηση αλλά και για την κυβέρνηση δεν είναι πατριωτισμός η ουσιαστική αντιμετώπιση, η πραγματική ανακούφιση των 375.000 εν ενεργεία αυτοαπασχολούμενων που χρωστάνε στο Δημόσιο. Σίγουρα στον πατριωτισμό τους δεν χωρούν οι εκατοντάδες χιλιάδες μικρέμποροι, βιοτέχνες, ελεύθεροι επαγγελματίες, που είδαν τον τζίρο τους να μειώνεται κατά 70% αυτή την πενταετία, οι συνταξιούχοι που είδαν τις συντάξεις τους να εξανεμίζονται.

Ούτε φυσικά οι 230.000 που έκλεισαν τα μαγαζιά τους αυτή την περίοδο και πέρασαν στην ανεργία, των οποίων τα χρήματα προσφέρουν απλόχερα στην κυβέρνηση για την πληρωμή των δανειστών, όταν αυτά δεν φτάνουν για να καλύψουν ούτε καν τις στοιχειώδεις ανάγκες καθημερινής επιβίωσης, ακόμα και των ελάχιστων ΕΒΕ που κατάφεραν να πάρουν το επίδομα ανεργίας.

Ούτε λόγος φυσικά για τις αλλεπάλληλες προτάσεις της ΠΑΣΕΒΕ για οργάνωση αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μικρών ΕΒΕ όλα αυτά τα χρόνια. Αντίθετα, υιοθέτησαν και αναπαρήγαγαν και αυτοί τα περί «μη αντοχής της οικονομίας», περί «μαξιμαλιστικών αιτημάτων» παραπέμποντας και αυτοί τη λύση τους στη Δευτέρα Παρουσία. Σαμποτάρισαν κάθε αγωνιστική κινητοποίηση που αναπτύχθηκε τα προηγούμενα χρόνια και αναλώθηκαν σε περαντζάδες στα σαλόνια των υπουργείων και στα γραφεία των υπουργών, φέροντας βαριά ευθύνη για την εκφυλιστική κατάσταση που επικρατεί και στο συνδικαλιστικό κίνημα των ΕΒΕ.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η πλειοψηφία της ΓΣΕΒΕΕ μετατρέπεται σε δεκανίκι της εκάστοτε κυβέρνησης υιοθετώντας κατά βάθος τις μακροπρόθεσμες επιδιώξεις της αστικής τάξης. Είναι οι ίδιες πλειοψηφίες οι οποίες καλωσόριζαν την «αειφόρο ανάπτυξη» της ΕΕ, της οποίας ραχοκοκαλιά τάχα θα ήταν οι μικρομεσαίοι. Είναι οι ίδιοι που στήριξαν με μανία τη γραμμή της επιχειρηματικότητας, της ανταγωνιστικότητας, καθησυχάζοντας τους μικρούς ΕΒΕ ότι δίπλα στους μονοπωλιακούς ομίλους θα βελτιώνεται διαρκώς και η δική τους κατάσταση.

Είναι οι ίδιοι που απέκρυψαν την ουσία της κρίσης, αλλά και τον βαθιά αντιλαϊκό πυρήνα της στρατηγικής που εφαρμόστηκε για το ξεπέρασμά της όλα αυτά τα χρόνια και που οδήγησε και εκατοντάδες χιλιάδες μικρούς ΕΒΕ, μαζί με τους εργαζόμενους, σε ραγδαία πτώση των εισοδημάτων τους, στην αναδουλειά, στα χρέη και την ανασφάλεια.

Στήριξαν δηλαδή εν ολίγοις τον ίδιο τον πυρήνα της φιλομονοπωλιακής πολιτικής όλων των κυβερνήσεων, της ΕΕ, ο οποίος, ακόμη και αν ωφελήθηκαν ορισμένες μεσαίες επιχειρήσεις και στη χώρα μας, επιτάχυνε τον εκτοπισμό χιλιάδων μικρών ατομικών επιχειρήσεων.

Σήμερα, αποδεικνύονται εξίσου αποφασισμένοι να στηρίξουν τη νέα κυβέρνηση στην εξίσου βαθιά αντιλαϊκή πολιτική που ακολουθεί προσφέροντάς της το απαραίτητο άλλοθι και επιδιώκοντας να εξασφαλιστεί η πολυπόθητη κοινωνική συναίνεση, για την οποία η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ κοκορεύεται ότι μπορεί να εξασφαλίσει σε εταίρους, δανειστές αλλά και ελληνική αστική τάξη.

Γι' αυτό και δεν δίστασαν να χαρακτηρίσουν πρώτοι πρώτοι τις νέες φοροεισπρακτικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης ευεργετικές για τους αυτοαπασχολούμενους, υιοθετώντας ταυτόχρονα την αντιδραστική προπαγάνδα περί νέας φορολογικής κουλτούρας και πάταξης της φοροδιαφυγής, αφήνοντας απροστάτευτους χιλιάδες επαγγελματίες που πια καλούνται να πληρώνουν σχεδόν περισσότερα από αυτά που βγάζουν.

Είναι οι ίδιοι που κρύβουν ότι πίσω από τα περιβόητα «αντιυφεσιακά μέτρα» θα υπάρξει και νέος γύρος απελευθέρωσης επαγγελμάτων, με ακόμη περισσότερους συνάδελφους να βρίσκονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, όπως γίνεται στους κλάδους που έχουν ήδη «απολαύσει» την «ευεργετική» επίδραση των νόμων της απελευθέρωσης.

Ποιες είναι όμως επί της ουσίας οι θέσεις τους πίσω από την ακατάσχετη προτασεολογία που τις διακρίνει; Η ρευστότητα την οποία αναζητούν, τα αναπτυξιακά μέτρα που απαιτούν και αυτοί για την περιβόητη «επανεκκίνηση της οικονομίας», δεν οδηγούν σε τίποτε άλλο παρά σε επιτάχυνση της ήδη αντικειμενικής πορείας εκτοπισμού των πιο μικρών αυτοαπασχολούμενων στον καπιταλισμό.

Κρύβουν ότι η όποια ανάπτυξη έρθει και την οποία ευαγγελίζονται ως σωτηρία, θα είναι καπιταλιστική, θα έρθει εξασφαλίζοντας ακόμη μεγαλύτερες συνθήκες κερδοφορίας για τα μονοπώλια σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Με συμπλήρωμα νέων αναδιαρθρώσεων που θα προστεθούν στις ήδη ψηφισμένες και που έχουν ήδη στρώσει το έδαφος για ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση του τζίρου σε κάθε κλάδο της οικονομίας.

Ακόμη και σε κλάδους που έως τώρα δραστηριοποιούνταν παραδοσιακά χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι, σφίγγει ο κλοιός, ανοίγοντας χώρο για την κερδοφορία και εδώ μεγάλων επιχειρήσεων και πολυκαταστημάτων. Σε αυτό το έδαφος, και οι όποιες «εποικοδομητικές» προτάσεις τους για τη δήθεν προστασία των μικρών ΕΒΕ, και στις συνθήκες της κρίσης, και σε συνθήκες ανάκαμψης, θα αποδειχθούν «παρηγοριά στον άρρωστο» για τους χιλιάδες που ήδη ασφυκτιούν κάτω από την μπότα των μονοπωλιακών ομίλων.

Είναι σήμερα κάτι παραπάνω από αναγκαίο να γυρίσουν οι μικροί ΕΒΕ την πλάτη τους στις εν λόγω ηγεσίες, να τις αποδυναμώσουν όσο γίνεται περισσότερο. Ούτε θέλουν, ούτε καλύπτουν με τις θέσεις τους και την πρακτική τους, τους χιλιάδες που παλεύουν με κόπο για να εξασφαλίσουν ένα μεροκάματο για την οικογένειά τους.

Να βγάλουν τα συμπεράσματά τους ότι ο δρόμος ανάπτυξης που ακολουθείται και πρεσβεύει και η νέα κυβέρνηση με την πολιτική της, όπως και οι προηγούμενες, δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα για τους μικρούς. Ούτε πρόκειται στο τέλος να βρεθεί ξέφωτο για όλους, όπως τους υπόσχονται. Είναι δρόμος θωράκισης των μεγάλων, διαιώνισης της κυριαρχίας τους, και ο όποιος καβγάς γίνεται ανάμεσα στα κόμματα που τον υπηρετούν, είναι σε σχέση με το ποιος είναι πιο ικανός στην επιτάχυνση των δικών τους κερδών.

Ταυτόχρονα, να απορρίψουν εκβιαστικά διλήμματα ότι αν δεν δοθούν λύσεις, αν δεν εξασφαλιστεί ρευστότητα και ηρεμία στην αγορά «θα καταστραφούμε όλοι». Η περιβόητη «ηρεμία στην αγορά» δεν διαμορφώνεται με ψυχολογικούς όρους. Με αυτή εννοούν τη συνεχή και απρόσκοπτη στήριξη και κερδοφορία των μεγαλοεπιχειρηματιών, αλλά και τη σιγή νεκροταφείου, την αποδοχή αυτής της κατάστασης από τους εργαζόμενους, αλλά και τους μικρούς EBE.

Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης όχι μόνο δεν «ηρεμεί», δεν εξανθρωπίζεται, αντίθετα τρώει από τις σάρκες του, παραδέρνοντας από κρίση σε κρίση και ανάμεσα σε γενικευμένες αντιθέσεις. Σε αυτές τις συνθήκες το έδαφος που πατούν χιλιάδες μικροί ΕΒΕ χωρίς προσωπικό, θα μετατρέπεται σε κινούμενη άμμο, και αυτό δεν λύνεται με κανένα γιατροσόφι και κανένα μείγμα διαχείρισης. Γι' αυτό και χρειάζεται να απορριφθούν εδώ και τώρα οι πατριωτικές κορόνες της κυβέρνησης και των βαστάζων της, που οδηγούν την εργατική τάξη, τους μικρούς ΕΒΕ στον αφοπλισμό από την υπεράσπιση των δικών τους δικαιωμάτων.

Τώρα, είναι η ώρα να αλλάξουν ριζικά οι συσχετισμοί στο κίνημα, αλλά και σε πολιτικό επίπεδο, σε κατεύθυνση ρήξης με τα μονοπώλια, τα κόμματά τους, την ΕΕ, σε κατεύθυνση ρήξης με την εξουσία τους. Να δυναμώσει η λαϊκή συμμαχία, η κοινή δράση με την εργατική τάξη. Καμιά λοιπόν εμπιστοσύνη σε όλους αυτούς που στο όνομα συστράτευσης όλου του επιχειρηματικού κόσμου για το καλό της πατρίδας, βάζουνε το λύκο μαζί με τα πρόβατα.

Να αξιοποιήσουν οι μικροί ΕΒΕ την πείρα τους ώστε να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να δυναμώσει η πάλη, να ανοίξει ο δρόμος για άλλη προοπτική γι' αυτούς και τα παιδιά τους.

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >